(Mynd: Landsstýriskvinnan prátar við læraran og fjøllistamannin í Fuglafirði, Frits Johannesen. Myndafólk: Dávur Winther)
Røða hjá landsstýriskvinnuni, Rigmor Dam, í samband við at spaki varð settur í til nýggjan skúla í Fuglafirði tann 1. mars
Góðu fuglfirðingar, góðu skúlafólk og góðu øll tit, sum eru komin saman til hesa hátíðarløtu, nú spakin er settur í til nýggjan skúla í Fuglafirði.
Ein kommuna, sum raðfestur skúla og lærdóm, er ein framkomin kommuna. Ein kommuna, sum velur at geva læringini bestu karmar, er ein kommuna, sum hevur skilt, at menning og lokalur trivnaður eru samantvinnað við skúlaumstøðurnar hjá yngstu borgarunum í kommununi.
Í hesum døgum fylla royndir nógv í almenna kjakinum. Tað er í lagi, tí sjálvandi skulu vit seta krøv til undirvísingarliga støði, men skúlin er meira enn royndir. Skúlin er staðið, har vit mennast og dannast, skúlin er rúmið har vit læra, at vit eru menniskju við søgu, mentan og skapandi førleikum.
Læring spreingir karmar, bøkurnar føra okkum inn í aðrar heimar, sangurin letur upp fyri nýggjum máli, og vitanin vísir okkum leiðir, sum vit kanska skulu vera tey fyrstu at ganga. Men lærandi endaloysi krevur eitt fysiskt stað, eitt rúm, ein skúlabygning.
Fuglafjørður hevur stolta mentanarliga søgu, og byggiætlanin fyri nýggja skúlan – har tit staðfesta at høvuðsdenturin skal vera á tónleik og list, og har bókasavnið er miðdepil – ber boð um, at tit framvegis fara at ríka føroyska samfelagið mentanarliga.
Dannilsi og kreativ menning eru ofta ring at seta orð á, men tey hava alstóran týdning, bæði fyri tann einstaka og samfelagið alt. Í yrkingini “Barn mítt” í savninum Flotoyggjar frá 2015 lýsir Aleksandur Kristiansen avbjóðinga at undirvísa og læra soleiðis:
Barn mítt
hvat kann eg læra teg
eg sum ongantíð havi sæð mítt egna andlit
einans spegilsmyndina av tí
Um eg vísi tær eina veit fulla av villum sóljum
um eg syngi tær nøvnini á mánaðunum
um eg lati teg smakka tár míni
Man tað vera nóg mikið.
Sálin er sum sóljurnar
hon minnist fótafarið eftir føturnar í grasinum
hon minnist í hvørjum mánað sóljurnar blóma
hon minnist seg sjálva og grætur
So barn mítt
alt tað tú minnist og alt tað tú gloymir
skal eg vísa tær eina ella aðrastaðni
og allastaðni
Júst her.
Júst her hendir læringin. Júst her og allastaðni lærir barnið at síggja sóljurnar og seg sjálvt. Júst her seta tit fótaspor, sum fara at merkjast í børnum, sum fara at búgva her um hundrað ár.
Mín vón skal vera, at byggingin fer at eydnast væl. Og at nýggi skúlin verður kommunu og borgarum at stórum gagni.
Takk fyri!